Skip to main content

“Głos Marii Magdaleny Kossak w debacie na temat roli kobiety we wspólczesnym świecie ma formę wizualną. Wcielając się w biblijną postać swojej słynnej  patronki stworzyła trzy ruchome obrazy z alegorycznym przekazem. Jego korzenie sięgają chrześcijańskiej ikonografii i mitologii. Artystka próbuje znaleźć w nich formułę wizualnego zapisu kobiecych traum, które kulturowo i historycznie wpisane są w walkę płci. Połączenie nowych mediów z ikonami renesansu, stworzonymi przez Leonardo da Vinci,  okazują się przy tym subtelnym narzędziem jej analiz…” Anna Tyszecka

MAGDALENA golden section light painting I (2019)

DANCING on the CANVAS of art history, I breathe life into the Renaissance drawing of The Vitruvian Man by Leonardo da Vinci through the figure of Mary Magdalene
Ideał czlowieka- rysunkiem „człowieka witruwiańskiego“  ukonstytuował Leonardo da Vinci kulturowy wzorzec – wyobrażenie epoki renesansu o pięknie i harmonii. Stworzył prototyp, utożsamiający człowieka z mężczyzną. Staje się on tlem dla postaci Marii Magdaleny, dwuznacznego prototypu kobiecości, która
tańcząc na ekranie historii szuka dla siebie miejsca w  hermetycznym, męskim świecie. 
Anna Tyszecka

MAGDALENA golden section light painting II (2019)

The Leonardo da Vinci LAST SUPPER painting is revisited by the figure of Mary Magdalene, embodied by the artist in movement. 
Wielka Nieobecna- również przy Pańskim stole z  „Ostatniej wieczerzy” Leonarda da Vinci. nie ma miejsca, dla Marii Magdaleny, choć – jak wskazują liczne zródła –zajmuwała szczególne miejsce wśród uczniów Mistrza. Jej aktywna obecność przy narodzinach chrzescijaństwa została jednak zdeformowana i przemilczana. Tańcząca Maria Magdalena staje się symbolem toksycznego okaleczenia, wyparcia i wykluczenia; doświadczenia znanego i wspólczesnym kobietom.  
Anna Tyszecka

 

MAGDALENA golden section light painting III (2019)

Bringing the da Vinci PERSPECTIVE STUDY to life, the golden moving shape of Mary Magdalene is complementing the iconic drawing.
Perpektywa- postać Marii Magdaleny, tańczącej  na tle rysunku Leonarda da Vinci, będącego studium perspektywy, to kolejna  metafora – szansy na stworzenie nowej, wyważonej definicji człowieczenstwa, swojego rodzaju ekwilibrium o przesłaniu, że czlowiek to mężczyzna i kobieta.
Anna Tyszecka
Close Menu